این سوال که آیا لباس روانشناس در بیمارستان ها باید لباس فرم باشد؟ همچنان موضوع بحث است. در پی آن سئوال های مهمی مطرح کی شود: آیا نحوه لباس پوشیدن روانشناسان بر رابطه درمانی تأثیر می گذارد؟ پیامدهای اعتماد و راحتی بیمار چیست؟ در این مقاله، ما این سوال ها را بررسی نموده و به عواملی که بر کد لباس روانشناسان بالینی در بیمارستان‌ها تأثیر می‌گذارند، نگاه می‌کنیم.
لباس روانشناس چگونه باید باشد
معمولاً از روانشناسان انتظار می رود که به گونه ای لباس بپوشند که حرفه ای بودن را نشان دهد. برای روانشناس مرد، این معمولا شامل کتانی با لباس هایی به رنگ خنثی و یک پیراهن یقه دار می باشد، در حالی که روانشناس زن ممکن است هر ترکیبی از لباس های حرفه ای اما غیر رسمی مانند اسکراب را بپوشند. این انتخاب‌های لباس به پزشکان اجازه می‌دهد تا بدون رسمی بودن بیش از حد حرفه‌ای به نظر برسند. به زنان روانشناس توصیه می‌شود از پوشیدن لباس‌هایی که ممکن است بیش از حد معمولی یا نامناسب برای یک محیط اداری باشد، اجتناب کنند، مانند بلوزهایی که برای مناسبت‌های اجتماعی مناسب‌تر از لباس‌های حرفه‌ای هستند.
لباس روانشناس در بیمارستان
در بیمارستان‌ها، فضای درمانی معمولاً رسمی است و شرایط خاص محیطی مانند وجود بیماری‌های عفونی یا حاد، نیازمند پوشش‌های خاص است. روانشناسان در محیط بیمارستانی معمولاً لباس‌هایی انتخاب می‌کنند که هم حرفه‌ای باشند و هم با نیازهای بهداشتی و ایمنی بیمارستان هم‌خوانی داشته باشند. برای مثال، استفاده از پوشش‌های محافظتی یا روپوش سفید برای مقابله با خطرات عفونت توسط روانشناس در محیط بیمارستانی ضروری است.
علاوه بر این، بسیاری از بیمارستان‌ها دستورالعمل‌های خاصی برای لباس کارکنان دارند که ممکن است شامل محدودیت‌هایی در انتخاب رنگ‌ها و مدل ها باشد تا محیطی حرفه‌ای و مناسب ایجاد شود. باید در نظر داشت که لباس‌های رسمی‌تر ممکن است احساس اقتدار و حرفه‌ای بودن را منتقل کند، این امر برای مقابله با بیماران در وضعیت‌های بحرانی اهمیت دارد. در مقابل، در کلینیک‌ها، روانشناسان بیشتر از لباس‌های غیررسمی و راحت‌تری استفاده می‌کنند که فضای آرامش و راحتی بیشتری برای بیماران، به ویژه کسانی که مشکلات روانی دارند، فراهم می‌آورد.
روانشناسان بالینی باید چه بپوشند؟
در حال حاضر، هیچ کد لباس جهانی برای روانشناسان، به ویژه کسانی که در محیط های بالینی کار می کنند، وجود ندارد. انتخاب لباس برای یک روانشناس بالینی می تواند تا حد زیادی به جمعیت بیمار و محیط خاصی که در آن کار می کنند بستگی داشته باشد. بسیاری از روانشناسان لباسی را انتخاب می کنند که تعادلی بین حرفه ای بودن و راحتی برقرار می کند.
دانشجوی سال اول دکترا در روانشناسی بالینی، با چالش ایجاد تعادل بین حرفه ای بودن و دسترسی پذیری روبرو هستند. مدی توضیح می‌دهد که چگونه باید هوشمندانه‌تر از لباس‌هایش برای ملاقات‌های اجتماعی لباس بپوشد، اما از رسمی بودن بیش از حد در بخش‌های بیمارستان اجتناب کند، زیرا این امر می‌تواند بیماران را مرعوب کند.
شخصیت و لباس در روانشناسی
روانشناسان به گونه ای آموزش می بینند که ذهنی باز، غیرقابل قضاوت و حمایت کنند و محیطی را ایجاد کنند که در آن بیماران احساس راحتی کنند و مسائل شخصی را با آنها در میان بگذارند. نحوه لباس پوشیدن روانشناسان می تواند بر نحوه درک بیماران از آنها و اینکه آیا آنها در رابطه درمانی احساس راحتی می کنند تأثیر بگذارد. لباس روانشناس نباید نقش شنونده و حامی را از بین ببرد. به عنوان مثال، بسیاری از روانپزشکان هنگام ملاقات با بیماران یا شرکت در رویدادهای حرفه ای، لباس های رسمی را انتخاب می کنند. برخی حتی ممکن است کت‌های سفید آزمایشگاهی بپوشند که نمادی از اقتدار و حرفه‌ای بودن است.
تاثیرات روانی رنگ لباس روانشناس
رنگ لباس‌هایی که روانشناسان انتخاب می‌کنند می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر محیط درمانی داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهند که رنگ‌هایی مانند آبی و سبز حس آرامش و رشد را منتقل می‌کنند و برای ایجاد فضای آرامش‌بخش مناسب هستند. در مقابل، رنگ‌های زرد و نارنجی می‌توانند احساس گرما و مثبت بودن را برانگیزند. روانشناسان ممکن است از این رنگ‌ها به صورت استراتژیک برای تأثیرگذاری بر خلق و خو و راحتی بیماران استفاده کنند. همچنین، اجتناب از رنگ‌هایی مانند قرمز که ممکن است تهاجمی و ناخوشایند به نظر برسند، توصیه می‌شود.
نتیچه گیری
لباس روانشناسان در بیمارستان‌ها موضوعی پیچیده است که به عوامل مختلفی مانند نوع محیط درمانی، نیازهای بهداشتی و ایمنی، و تأثیرات روانی لباس بر بیماران بستگی دارد. به طور کلی، انتخاب لباس باید تعادلی بین حرفه‌ای بودن و ایجاد فضایی راحت برای بیماران برقرار کند تا رابطه درمانی مؤثرتر و حمایتی‌تر باشد.
