آیا من افسرده هستم یا تنبل؟

تنبلی چیست؟

تنبلی تمایل به اجتناب از فعالیت هایی است که نیاز به تلاش دارند و اغلب افراد را به سمت انتخاب کارهای ساده تر یا انجام هیچ کاری سوق می دهد. این فقدان انگیزه برای انجام مسئولیت‌ها با اهمال‌کاری که شامل به تأخیر انداختن کارهای فوری به نفع کارهای کم‌اهمیت است و بیکاری که به سادگی به معنای انجام ندادن هیچ کاری است، متفاوت است.

در زمینه افسردگی، تنبلی و افسردگی هر دو ویژگی هایی مانند فقدان انگیزه و علاقه به فعالیت ها دارند. با این حال، درک این نکته ضروری است که افسردگی شامل احساسات مداوم غم و ناامیدی است و نمی توان آن را به عنوان تنبلی صرف رد کرد.

چه چیزی باعث تنبلی می شود؟

دلایل تنبلی می تواند متفاوت باشد، اما اغلب از عواملی مانند کمبود انگیزه، ترس از موفقیت یا شکست، یا ناامیدی نسبت به موقعیت خود نشات می گیرد . برخی از افراد ممکن است برای یافتن کاری که می‌خواهند انجام دهند به کمک نیاز داشته باشند یا احساس کنند از هدف کارشان جدا شده‌اند، که منجر به احساس بی‌تفاوتی می‌شود.

تنبلی چگونه خود را نشان می دهد؟

تنبلی می تواند به طرق مختلف ظاهر شود. به عنوان مثال، افراد ممکن است از کارهایی که نیاز به تلاش دارند اجتناب کنند و ترجیح دهند در فعالیت های آسان تر یا لذت بخش تر شرکت کنند. به تعویق انداختن کار یکی دیگر از تظاهرات رایج تنبلی است که در آن افراد کارهای مهم را به نفع کارهای کمتر فوری به تأخیر می اندازند که منجر به استرس یا کاهش بهره وری می شود.

علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است احساس تنبلی کنند، بیکار به نظر برسند، یا نسبت به فعالیت ها بی علاقه به نظر برسند و انگیزه لازم برای پیگیری اهداف یا مسئولیت های معنادار را نداشته باشند.

به طور کلی، تنبلی می‌تواند ناشی از ترکیبی از عوامل روان‌شناختی، انگیزشی و محیطی باشد و می‌تواند از طریق رفتارهایی مانند اجتناب، اهمال‌کاری، و کنارگذاشتن از وظایف یا مسئولیت‌ها ظاهر شود.

افسردگی چیست؟

افسردگی یک وضعیت پیچیده سلامت روان و اختلال خلقی رایج است که بر احساس، تفکر و مدیریت فعالیت های روزانه فرد تأثیر می گذارد. انواع مختلفی از افسردگی مانند افسردگی اساسی، اختلال افسردگی مداوم و اختلال عاطفی فصلی وجود دارد.

علائم و نشانه های رایج افسردگی عبارتند از :

• احساسات مداوم غمگینی، نگرانی یا احساس پوچی.
• تحریک پذیری، ناامیدی یا بی قراری
• احساس گناه، بی ارزشی یا درماندگی
• فقدان اشتیاق یا لذت برای فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند.
• کاهش سطح انرژی، خستگی یا احساس کند شدن جسمی.
• مشکل در تمرکز، به خاطر سپردن یا تصمیم گیری.
• مشکلات خواب ، مانند مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب یا خواب زیاد.
• تغییر در اشتها یا نوسانات وزن برنامه ریزی نشده
• علائم فیزیکی غیر قابل توضیح مانند سردرد، درد معده، یا گرفتگی عضلات که با درمان بهبود نمی یابند.
• فکر کردن به مرگ، خودکشی یا اقدام به خودکشی.

افسردگی همچنین ممکن است منجر به تغییراتی در رفتار شود، از جمله افزایش سطح عصبانیت یا تحریک پذیری، کناره گیری از تعاملات اجتماعی، مشارکت در رفتارهای پرخطر و افزایش تکانشگری. ممکن است مردان و زنان را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار دهد، به طوری که مردان به طور بالقوه علائم را از طریق عصبانیت، تحریک پذیری یا سوء مصرف مواد ابراز می کنند.

چگونه می توانم بفهمم که افسرده هستم یا فقط تنبل؟

تمایز بین افسردگی و تنبلی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما درک تفاوت‌های کلیدی می‌تواند کمک‌کننده باشد. تشخیص افسردگی بالینی به حضور مداوم پنج علامت بستگی دارد که در اکثر روزها حداقل به مدت دو هفته تجربه می‌شود. این علائم شامل غم و اندوه مداوم یا عدم لذت در فعالیت‌های معمولی است و ممکن است با تحریک‌پذیری در کودکان، نوجوانان و مردان همراه باشد.

اگر به افسردگی مشکوک هستید، تماس با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی بسیار مهم است. معمولاً تشخیص و درمان اولیه توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های اولیه انجام می‌شود که ممکن است افراد را به متخصص سلامت روان ارجاع دهند. در طول مشاوره، ارائه‌دهنده شما در مورد شروع علائم، مدت زمان و تأثیر آن بر زندگی روزمره سؤال می‌کند. یادداشت کردن علائم از قبل می‌تواند مفید باشد.

برای تشخیص افسردگی، ارائه‌دهندگان از ترکیبی از روش‌ها شامل معاینه فیزیکی، تست‌های آزمایشگاهی و ارزیابی روانپزشکی استفاده می‌کنند. علائم برای تعیین تأثیر آن‌ها بر عملکرد روزانه ارزیابی می‌شوند و توضیحات جایگزین بالقوه، مانند شرایط پزشکی یا مصرف مواد، رد می‌شوند. ارزیابی روانپزشکی به شناسایی علائم افسردگی و تعیین برنامه درمانی مناسب کمک می‌کند. هنگامی که تشخیص داده شد، یک برنامه درمانی مشترک شامل دارو، درمان یا ترکیبی از آن‌ها ایجاد می‌شود.

بیشتر بخوانید: لباس روانشناس در بیماستان

درک تفاوت سنی در علائم افسردگی:

افسردگی در همه به یک شکل ظاهر نمی شود. بسته به سن شما می تواند متفاوت به نظر برسد:

• بچه ها ممکن است مضطرب، بداخلاق به نظر برسند یا نمی خواهند به مدرسه بروند.
• نوجوانان ممکن است در مدرسه مشکل داشته باشند، بدخلق باشند یا احساس بی قراری کنند. آن ها همچنین ممکن است با اضطراب یا استفاده از مواد مبارزه کنند.
• بزرگسالان جوان ممکن است تحریک پذیر باشند، وزن کم کنند، زیاد بخوابند و احساس منفی داشته باشند. آن ها همچنین ممکن است اضطراب یا مشکلات مصرف مواد داشته باشند.
• بزرگسالان میانسال ممکن است مشکلات خواب، تغییرات در میل جنسی یا مشکلات معده داشته باشند.
• افراد مسن ممکن است غمگین به نظر برسند، احساسات زیادی نشان ندهند یا مشکلات حافظه داشته باشند. آنها همچنین ممکن است مشکلات سلامتی یا درد دیگری داشته باشند.

درک این تفاوت ها به پزشکان کمک می کند تا افسردگی را بهتر تشخیص دهند و درمان مناسب را برای هر فرد بیابند.

شباهت ها و تفاوت های تنبلی و افسردگی

شباهت ها:

• فقدان انگیزه: تنبلی و افسردگی هر دو می توانند شامل کاهش میل یا انگیزه برای شرکت در فعالیت ها باشند.
• سطوح کم انرژی: افرادی که تنبلی یا افسردگی را تجربه می کنند ممکن است خستگی یا احساس بی حالی نشان دهند.
• اجتناب از وظایف: هر دو شرایط می توانند به اجتناب از مسئولیت ها یا کارهایی که نیاز به تلاش دارند منجر شود.

تفاوت ها:

• مدت و شدت: تنبلی اغلب کوتاه مدت است و می تواند ناشی از عدم تمایل به تلاش باشد، در حالی که افسردگی شامل احساسات طولانی مدت غمگینی، ناامیدی و بی ارزشی است.
• حالت عاطفی: تنبلی با فقدان انگیزه بدون پریشانی عاطفی قابل توجه مشخص می شود، در حالی که افسردگی شامل آشفتگی عاطفی عمیق، از جمله احساس ناامیدی و پوچی است.
• تأثیر بر عملکرد روزانه: در حالی که تنبلی ممکن است مانع بهره‌وری و تکمیل کار شود، افسردگی می‌تواند عملکرد کلی را به شدت مختل کند و بر روابط، کار و فعالیت‌های روزانه تأثیر بگذارد.
• عوامل زمینه‌ای: تنبلی اغلب از ترجیح دادن به راحتی یا اجتناب از ناراحتی ناشی می‌شود، در حالی که افسردگی دلایل زمینه‌ای پیچیده‌ای از جمله عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی دارد.

آیا افراد افسرده تمایل به تنبلی دارند؟

تنبلی یک علامت رسمی افسردگی نیست. بیش از 90 درصد افراد مبتلا به افسردگی دچار خستگی می شوند که می تواند با تنبلی اشتباه گرفته شود. علائم افسردگی، مانند بی انگیزگی، می تواند به اشتباه به عنوان تنبلی تعبیر شود. افسردگی می تواند شامل ترکیبی از احساسات و علائم منفی باشد و به طور قابل توجهی در زندگی روزمره و عملکرد کلی اختلال ایجاد کند، در حالی که تنبلی یک رفتار انتخابی است. مهم است که بین این دو تفاوت قائل شوید، زیرا تنبلی یا احساس تنبلی همیشه نشانه افسردگی نیست.

خطرات افسردگی درمان نشده: اهمیت جستجوی کمک حرفه ای

در سال های اخیر بیش از 67 درصد مردم در ایران با افسردگی دست و پنجه نرم می کنند، اما تنها حدود یک دهم آنها از متخصصان سلامت روان کمک می گیرند. بی‌میلی به درمان سلامت روان معمولاً ناشی از تصورات نادرست درباره افسردگی و انگ‌های اجتماعی است. بی‌توجهی به افسردگی می‌تواند عواقب جدی، به‌ویژه در سالمندان، داشته باشد. افسردگی بخشی طبیعی از پیری نیست و بسیاری از سالمندان نمی‌توانند علائم آن را تشخیص دهند.

علاوه بر این، افسردگی درمان نشده می تواند اثرات فیزیکی قابل توجهی بر بدن داشته باشد، درد مزمن را تشدید کند و درمان را پیچیده کند.

علائم فیزیکی که معمولاً با افسردگی همراه است عبارتند از :

• درد مفاصل، اندام یا کمر
• مشکلات گوارشی
• خستگی
• تغییر در الگوهای خواب
• تغییرات در سطوح فعالیت
• اشتها تغییر می کند

جالب توجه است، بخش قابل توجهی از افرادی که به دنبال درمان افسردگی در مراکز مراقبت اولیه هستند، تنها علائم فیزیکی را گزارش می‌کنند که تشخیص افسردگی را به چالش می‌کشد. وجود علائم فیزیکی با شدت افسردگی مرتبط است. طول مدت آن را افزایش می دهد و بیماران مبتلا به افسردگی و درد مزمن اغلب سطوح بالاتری از اختلال عملکرد را تجربه می کنند و در معرض خطر بالای افکار خودکشی هستند . اگر با افکار خودکشی دست و پنجه نرم می‌کنید، لطفاً با خط ملی پیشگیری از خودکشی 123 تماس بگیرید .

افسردگی درمان‌ نشده می‌تواند عواقب طولانی‌ مدت جدی برای سلامت جسمی و روانی داشته باشد. افراد مبتلا به این نوع افسردگی بیشتر در معرض اختلالات روانی دیگر مانند سوء مصرف مواد و اختلالات اضطرابی قرار دارند و به دلیل احساس ناامیدی، خطر خودکشی در آن‌ها افزایش می‌یابد. از جنبه فیزیکی، افسردگی می‌تواند الگوهای خواب را مختل کند، سیستم ایمنی را ضعیف کند و به التهاب کمک کند که منجر به بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت می‌شود. همچنین، کیفیت زندگی را کاهش داده و روابط اجتماعی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این انزوای اجتماعی می‌تواند علائم را بدتر کرده و چرخه‌ای از کاهش سلامت روان ایجاد کند. افسردگی درمان‌نشده همچنین تغییرات قابل‌توجهی در مغز ایجاد می‌کند و مداخله به موقع برای جلوگیری از این عواقب ضروری است. بنابراین، برای پیشگیری از این عواقب شدید و بهبود بهزیستی کلی، به دنبال کمک حرفه ای برای افسردگی ضروری است .

گزینه های درمان

چندین روش برای درمان افسردگی موثر هستند ، از جمله:

داروها     

درمان افسردگی اغلب شامل داروهای روانپزشکی معروف به داروهای ضد افسردگی است . این داروها با تأثیر بر مواد شیمیایی خاصی در مغز عمل می کنند .

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) : SSRI های رایج شامل سیتالوپرام، اسیتالوپرام و سرترالین هستند. آنها با افزایش سروتونین، یک ماده شیمیایی تنظیم کننده خلق و خو در مغز کمک می کنند .
• مهارکننده های بازجذب سروتونین/ نوراپی نفرین (SNRIs) : SNRI هایی مانند ونلافاکسین و دولوکستین بر سطح سروتونین و نوراپی نفرین در مغز تأثیر می گذارند و به تنظیم خلق و خو کمک می کنند.
• داروهای ضد افسردگی غیر معمول : نمونه هایی از این داروها بوپروپیون و میرتازاپین هستند. آنها متفاوت از SSRI و SNRI کار می کنند و بر اساس نیازهای فردی انتخاب می شوند.
• تعدیل کننده های سروتونین : داروهایی مانند ترازودون و ویلازدون به طرق مختلف بر سطح سروتونین تأثیر می گذارند و به طور بالقوه خلق و خو را بهبود می بخشند.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) : TCA هایی مانند آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین نیز بر سطح سروتونین و نوراپی نفرین تأثیر می گذارند، اما معمولاً زمانی استفاده می شوند که سایر داروها تأثیری نداشته باشند.
• مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) : MAOIها مانند فنلزین و سلژیلین با جلوگیری از تجزیه برخی مواد شیمیایی مغز عمل می کنند، اما خطرات بیشتری دارند و کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.

روان درمانی

روان درمانی ، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان بین فردی (IPT)، برای موارد خفیف تا متوسط ​​افسردگی توصیه می شود. CBT افکار و رفتارهای منفی را هدف قرار می دهد، در حالی که IPT بر بهبود روابط و مهارت های مقابله ای تمرکز دارد.

روان درمانی افسردگی در کنار دارو، با هدف کاهش علائم، جلوگیری از عود، و ارائه حمایت عاطفی بسیار مهم است. روش های مختلف روان درمانی به کاهش علائم و بهبود عملکرد کمک می کند و برای افسردگی خفیف تا متوسط ​​موثر است. روان درمانی نگهدارنده به پیشگیری از عود کمک می کند، به ویژه زمانی که درمان های اولیه به طور کامل جواب نداده باشند.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) درمانی جدید برای افسردگی است که به افرادی که داروها را جواب نمی‌دهند، کمک می‌کند. TMS از آهنرباها برای تحریک ناحیه‌ای از مغز به نام قشر جلوی پیشانی پشتی جانبی (DLPFC) که در تنظیم خلق و خوی نقش دارد، استفاده می‌کند

تحقیقات نشان می دهد که ترکیب TMS با داروهای ضد افسردگی استاندارد ممکن است نتایج درمان را بهبود بخشد. با این حال، بحث‌های مداومی بین کارشناسان در مورد بهترین راه استفاده از TMS و نحوه عملکرد آن وجود دارد.

مطالعات متعددی اثربخشی TMS را برای افسردگی بررسی کرده‌اند ، به‌ویژه در مواردی که سایر درمان‌ها شکست خورده‌اند. این مطالعات به طور معمول بر تحریک DLPFC چپ برای چند هفته متمرکز هستند. نتایج نشان می دهد که بسیاری از افراد تسکین قابل توجهی از علائم افسردگی را تجربه می کنند . TMS به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، با عوارض جانبی مانند سردرد و سرگیجه نسبتاً جزئی و موقتی است.

علاوه بر این، TMS به نظر می‌رسد بر عوامل بیولوژیکی مرتبط با افسردگی، مانند BDNF و دیگران تأثیر می‌گذارد. این موضوع مکانیسم‌های بالقوه زیربنای اثرات ضد افسردگی را نشان می‌دهد، اما تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها لازم است.

علیرغم وعده‌های آن، سؤالات مهمی درباره اثربخشی طولانی‌مدت TMS و مقایسه آن با سایر درمان‌ها هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند.

رویکردهای کل نگر برای مدیریت افسردگی

پرداختن به عوامل سبک زندگی در کنار درمان های سنتی می تواند به طور قابل توجهی بر مدیریت افسردگی تأثیر بگذارد. با ترکیب استراتژی‌هایی مانند ورزش، بهینه‌سازی خواب، انتخاب رژیم غذایی سالم و تکنیک‌های مدیریت استرس، افراد می‌توانند سلامت روان خود را افزایش دهند

ورزش:

“ورزش می‌تواند ابزاری قدرتمند در مبارزه با افسردگی باشد و علائم آن را کاهش و عملکرد کلی را بهبود بخشد. ترکیب ورزش با درمان‌هایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) اثربخشی آن را افزایش می‌دهد و التهاب مرتبط با افسردگی را کاهش می‌دهد. این موضوع فقط به احساس بهتر مربوط نمی‌شود؛ تحقیقات نشان داده‌اند که ورزش برای افرادی با مشکلات سلامتی مانند سرطان و نارسایی قلبی مفید است.

خواب:

خواب نقش مهمی در مدیریت افسردگی دارد. تحقیقات نشان داده است که بهبود خواب می تواند مزایای قابل توجهی برای سلامت روان و کاهش علائم افسردگی داشته باشد. عادات خواب سالم و درمان‌های مناسب می‌تواند به بهبود خلق و خو افراد مبتلا به افسردگی کمک می کند.

رژیم غذایی سالم:

هنگامی که صحبت از درمان افسردگی می شود، رژیم غذایی نقش اساسی دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که رژیم غذایی سرشار از سبزیجات، میوه‌ها، ماهی، آجیل و روغن زیتون و کاهش غذاهای فرآوری‌شده به بهزیستی ذهنی کمک می‌کند.

علاوه بر این، مواد مغذی خاصی مانند منیزیم، اسید فولیک و انواع ویتامین های B برای مدیریت افسردگی ضروری هستند. با اطمینان از دریافت کافی این ریزمغذی ها، افراد می توانند انعطاف پذیری خود را در برابر علائم افسردگی به طور متوسط ​​افزایش دهند.

مهم است که یک برنامه غذایی متعادل شامل میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین های بدون چربی را در اولویت قرار دهید. علاوه بر این، محدود کردن مصرف الکل، چربی، قند و اجتناب از مواد مخدر توصیه می شود، زیرا می توانند علائم افسردگی را تشدید کنند.

مدیریت استرس:

مدیریت موثر استرس در کاهش افسردگی و افزایش رفاه کلی بسیار مهم است. یکی از رویکردهای برجسته، کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) است که بر پرورش آگاهی لحظه حال تأکید دارد. از طریق تمرین‌هایی مانند مدیتیشن و یوگا، افراد می‌توانند با احساسات و افکار خود مقابله کرده و واکنش‌های خودکار را کاهش دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که مداخلات MBSR نه تنها باعث بهبود در نتایج روان‌شناختی می‌شود، بلکه تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با مدیریت استرس را افزایش می‌دهد.

در سفر خود برای تمایز بین تنبلی و افسردگی، به یاد داشته باشید که وضوح همراه با درک است. در صورت نیاز به دنبال پشتیبانی باشید، چه از جانب عزیزان یا متخصصان. اقدام اولین گام برای بازپس گیری کنترل سلامت روانی شماست.