برای اینکه یک لباس فرم کارآیی کافی داشته باشد و برای استفاده دانش‌آموزان مناسب باشد، باید دارای ویژگی‌های زیر باشد:
- سادگی: لباس فرم باید طراحی ساده و کلاسیک داشته باشد تا همیشه زیبا و متناسب به نظر برسد. در طراحی لباس فرم مدرسه، سادگی به معنی استفاده از رنگ‌های صورتی، آبی، خاکستری و سفید و الگویی که جزئیات زیادی ندارد، مطرح است. علاوه بر این، لباس فرم مدرسه باید اندازه مناسب و تن‌پذیر باشد. همچنین، لباس فرم مدرسه نباید طراحی چشمگیری داشته باشد و به عنوان الگوی قدیمی و کلاسیک رواج داشته باشد. در کل، لباس فرم مدرسه با هدف ایجاد هماهنگی و هویت بصری در محیط مدرسه طراحی شده است و سادگی آن نشان‌دهنده بهبود این هماهنگی و کاهش تفاوت‌های بین دانش‌آموزان است.
2. راحتی: لباس فرم معمولاً برای استفاده در محیط‌هایی مانند مدارس، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و شرکت‌ها طراحی می‌شود. هدف از استفاده از لباس فرم این است که افرادی که در یک محیط کاری یا تحصیلی کار می‌کنند، با یک استاندارد خاص از لباس پوشیده شوند. از دیدگاه راحتی، لباس فرم ممکن است به نظر برخی افراد دوام کمتری نسبت به لباس‌های روزمره داشته باشد. اما طراحان لباس فرم تلاش می‌کنند تا لباس‌هایی طراحی کنند که علاوه بر استاندارد بودن، راحتی بیشتری نیز به افرادی که آن‌ها را می‌پوشند، بدهند. به عنوان مثال، بسیاری از لباس‌های فرم فعلی از جنس پارچه‌های نرم و راحت ساخته شده‌اند که می‌توانند در طول روز راحتی بیشتری را به افراد بدهند و به عنوان یک لباس کاری مناسب عمل کنند.
3. مناسب برای استفاده در محیط مدرسه: لباس فرم باید برای استفاده در محیط مدرسه مناسب باشد و با الگوهای لباس‌های دیگری که در این محیط پوشیده می‌شوند، هماهنگی داشته باشد. خوب است که این نوع لباس‌ها به روز و متناسب با سلیقه کودکان و نوجوانان طراحی شوند، اما باید در هنگام طراحی آن‌ها به عرف نیز توجه داشت. همچنین طراحی آن‌ها باید برای کاربری مدرسه مناسب باشد.
بیشتر بخوانید: قیمت لباس فرم پسرانه ابتدایی
4. نماد شناختی: لباس فرم مدرسه به عنوان یک نماد شناختی در محیط تحصیلی استفاده می‌شود. نمادها عبارتند از هر نوع علامت، شکل، رنگ، عملکرد یا سمبل که یک معنای خاص و مشترک برای افراد و جامعه دارند. در این زمینه، لباس فرم مدرسه به عنوان یک نماد مشترک بین دانش‌آموزان و معلمان عمل می‌کند و هویت مشترکی را در محیط مدرسه ایجاد می‌کند.
